Dünya alıyor, halkımız satıyor

Yazının sonunda yazacaklarımı başında yazayım: “Uzun süreli olarak altına yatırım yapanlar bugüne kadar kaybetmedi. Kazanıyor. Bu durumda karınca kaderince ufak birikim peşinde olanların çeyrek, yarım, tam Cumhuriyet altını almaları akılcı gibi görünüyor.” Fiyatlar bugünkü çizginin altına düşmez mi? Düşer. Tekrarda yarar var...” Bu iş, (1) Uzun süreli bir yatırım işidir. (2) İnsanlar ellerindeki avuçlarındakinin tamamını altına bağlamamalı birikimlerinin bir bölümünü bağlamalı. (3) Altının aylık, yıllık getirisi yoktur. Uzun dönemde değer artışı önemlidir.”
Bu yazıya dayalı olarak veya onun bunun tavsiyesini alarak altına yatırım yapılmaz. Altına yatırım yapmak kişisel bir tercih ve karar işidir. Bu işin kârı da zararı da, günahı da sevabı da altın almaya karar verenin kişiye aittir.”
Bu girişten sonra yazıya geçeyim: Dün öğlen Cumhuriyet altını 483 TL’den satılıyordu. Tam altın 7 Mart’ta 484 TL’yi de görmüştü ama, önemli olan daha uzun süredeki fiyat hareketidir. 2010’un başında tam altın 345 TL idi. Bundan 1 yıl önce 362 TL.
Cumhuriyet % 33 kazandırdı
Demek ki bir yıl önce tam altın alan, altın başına 121 TL kazanmış durumda. Demek ki Cumhuriyet altını, bir yılda yüzde 33.5 dolayında bir değer artışı göstermiş. Başka hangi yatırım aracı bir yılda bu büyüklükte değer artışı gösterdi ki? Dün dünya piyasalarında altının onsu 1.517 dolara yükselmişti. Bizim cari dolar fiyatımız ile TL’ye dönüştürülünce, kilosu 48 bin 500 TL’den satılabiliyor. (Bir kilo altın mı alırsınız, bir binek otomobil mi? Tercih sizin.)
Eskiden kadınlar günü, sünnet, düğün gibi vesilelerle çeyrek altın “leblebi gibi” satılırdı. Şimdi leblebinin kilosu 15 TL ama çeyrek atının tanesi 122 TL’ye tırmandı. Bizde altın fiyatlarını dışarıda oluşan, altının dolar olarak ons (1 ons=31.10 gram) fiyatı ile içeride doların cari fiyatı belirler. Son yıllarda Dolar 1.50’lerde dolanıp durduğundan, altındaki değişim bütünü ile dünyadaki ons fiyatına bağlı hale geldi.
2001’de altının ons fiyatı 274 dolar idi. 2005’de 441, 2006’da 610 dolar oldu. 2009’da 956 dolara çıktıktan sonra dur durak beklemez hale geldi. 2010’da 1.233 dolar iken, şimdilerde 1.500 doların üzerine tırmandı.
İnsanlar dolara, euro’ya güvenemeyince altına yatırım yapmaya başladı. Altın fiyatlarının geçmişte devamlı yükseliş göstermesi, insanları “Bu işin riski yok. Ana para güvencede. Biraz inse de bir süre sonra gene çıkar. Para kaybetmem” havasına soktu.
Dünyada altına talep artıyor. Ama bizde tersine bir durum var. Geleneksel olarak Türk halkı, özellikle kadınlarımız altına yatırım yaparlardı. Dünyada altına ilgi artarken bizde azaldı.
Biz yılda 250 ton dolayında altın ithal ederdik. Bunu halkımız takı, ziynet eşyası ve Cumhuriyet altını olarak kapışırdı. Altın ithalatı 2009 yılının 12 ayında 37 ton, 2010 yılında 42 ton oldu. 2011’in ilk 3 ayında 17 ton altın ithal edildi.
Bizde halkın altın aşkı krizde darbe yedi. Çok kişi ihtiyaçtan birikimlerini bozdurdu.
Mevduat faizi yerlerde sürünüyor. Dolar, euro yerinde sayıyor. Bu durumda halkın artış eğilimi gösteren ve bugüne kadar kaybettirmeyen altına yatırım yapması beklenir. Ama böyle bir talep yok. Dün bu yazıyı yazarken Van Kuyumcular Odası Başkanı Yüksel Sadıksoy ile konuştum. “Fiyatlar yükselirken alandan çok satan var. Eskiden düğünlerde 1 kg. takı alanlar şimdilerde 200-300 gr. takı alıyor“ dedi. Memleketin doğusunda durum böyle, batısı için Edirne Kuyumcular Odası Başkanı İsmail Kalkan’ı aradım. Bulgaristan’da imiş. Edirneli kuyumcularla konuştum. ‘Alımdan çok satım var’ dediler.
Durum ortada: Diğer tasarruf araçlarının getirisinin düşmesine, buna karşılık altın fiyatının son zamanlarda devamlı tırmanış göstermesine rağmen halkımız eskisi kadar altın satın almıyor. Altına talep düştü.
Güngör Uras - Milliyet

Sayfada yer alan bilgiler tavsiye niteliği taşımayıp yatırım danışmanlığı kapsamında değildir. Yatırımcı profilinize uymayabilir.